Bazen bir uçurumun kenarında,

Bazen gecenin kıyısında yakamozsun.

Susuyorsun, susma ruhumun gölgesi!

Sen sustukça aynada görünmüyorsun.

*** Pusatsız o öfkesi bile kendisiyle kavga içine girer.

Bu benlik ki kendi şafağında yalnızlığına sarılırken,

Kendi küllerinden doğan can,

Anka kuşlarına yürek el sallar.

İçimden bir ses sana doğru coşkuyla yankılanır,

Merhaba yalnızlığımın sesi, merhaba…