Hislerim, benim olduklarım yarattığım ben'ler ya da karakterler, belki senin on yıl sonraki halin ya da on yıl önceki veya şimdiki... Hiç önemi yok. Çünkü hepsi benim hissiyatıma dayalı bir ben ve aynı zaman da sensin de. Aynayız hepimiz birbirimize. Bazen insan yanındakine bakar duvar gibidir; ama bir şeyler okurken sanki o cümlelerdeki kendidir. Ki zaten bunun için yazdım. Bir şekilde değiyoruz birbirimize. Ve ben yazarken arınıyorum sanki. Yağmurdan sonraki toprak kokusu gibi. Hoş...