Çalışkan, çok iş yapar denilen çoğu adamın aslında işkolik olduğunu anladım mesela. Bu adam, statüsü yüksek biri ise, makam odasındaki konforu terk etmek istemiyor ve haliyle de evindeki çocuk odasına gidip çocuklarına vakit ayırmıyordu. Sorduğunda “Çocukların İstikbali” için çalışıyor, gerçekte ise “Çocukların  Şimdi’sini” kaçırıyordu… Eşi ile değil işi ile vakit geçirmek daha tatlı geliyordu. Üst olarak görüldüğü bir işyerinden, eşit olduğu bir yere, yani evine gitmek cazip gelmiyordu bu tiplere.

Başkalarından laf duymamak veya gerçeklerden kaçmak için evde temizlik terörü estiren, çocuğun en güzel en hareketli yıllarında misafir odası diye mayınlı bir bölge icat edip bağır çağır annelik yapan tipleri de fedakâr diye bildik. Saksıdaki çiçeklere saatlerini harcayan ama insan-çiçek kızlarını on dakika bile dinlemeyenleri “bitkisever” diye tanıdık.