"Dilim damağım kururken, Ellerim titrerken, Kahve kokusuna neden bağlıyım bu kadar? Neden gülmeyen yüzlere karşıyım? Susan dillere, Soğuk ellere?" Dizeleriyle başladığım üçüncü şiir kitabım "Yaşayan Ölüler"e, "Şiirlerim geçti senin sokağından bugün, Bir camı aralayıp baksaydın keşke. Bir şarkı olsaydım, senin diline takılmış, Bir kuş olsaydım, kanatlarıma sığınsaydın. Geçmişim, geleceğinde kaybolsaydı, Uçsaydım yarım aklımla, dolu kalbimle…" Dizeleri ile yazmaya devam ettim. Hayat yaşamla başlar, ölümle biter ama bizler bu iki şıkkın arasındaki zaman diliminde anlamlı yaşamayı seçebiliriz. Anlamlı yaşamayı seçemezsek eğer gerçek sona kadar, hepimiz yaşayan ölüler oluruz. Yaşamın sırrı bizim içimizde. Bu sırrı şiirlerimde hissetmeye ne dersiniz?