Yaşıyorum. Arkadaşlarım! Onlar da yaşıyor. Peki ama niye kimseyi görmüyoruz? Etrafımızda kimse yok. Tüm şehir bize mi kaldı yoksa biz mi şehrin dışında kaldık? Derken bir ses duyuyorum. "Komada!" Zihnimin dört yanına çarpan kelimeler tek bir hecede toplanıyorlar. Koma! Ben ve arkadaşlarım, zamanın dışında kaldık. Ve burada aşkla tanıştık. Uyandığımızda bile bizimle olacak aşklarla. Koma, her şeye rağmen hayatta kalmanın ve devam etmenin hikâyesi...