Benim adım ZADE. Soylu bir ailenin erkek evladı demek. Oysa ben soysuz bir ailenin en zehirli tohumu olarak gelmiştim dünyaya. Adıma yakışır olamadım hiç. Hatta adımla alakam bile yoktu. Ne yaptın bu zamana kadar derseniz cevap veremeyeceğim. Yalnız doğdum ve şimdi yalnız gidiyorum. Sevilmedim hiç. Yalnızca seven oldum. O yüzden sevilmek nasıl bir duygudur bilmem. Ve şimdi ailem dışında kimse tarafından sevilmeden gidiyorum bu hayattan. Nasıl bir duygu olduğunu tatmadan. Yalnız bu değildi. Ben çoğu şeyden mahrum kalmıştım bu hayatta. Çoğu şeyi tatmamıştım. Başım ağrıyor. Bunları son kez düşünüyordum. Bilip bilmediğim ne varsa hepsini kustum. Hepsini döktüm içimden. Çok zor günler atlattım. Ve o günleri hâlâ asamamış biri olarak son kez karşınızdayım. Ben bilinmeyen basit bir yazarım ve belki de hayatımın sonuna kadarda öyle kalacağım. Onlarca cümle kursam ne fayda. Her biri boğazımda düğüm düğüm… Bu defteri, kim temize çeker bilmiyorum. Ben gidiyorum. Ardımda bıraktığım bir defter ve anneme armağan ettiğim türküyle gidiyorum…