Ne kadar şekil vermeye çalışsan da hayata
Bak aynı şekilde açıyor papatya
Sadece çocuklukta yaşıyor insan
Yağmurlu havada su yok, çocukluktan sonra
Farkında değil kimse intihar ettiğinin
Fakat yıkanmış gibi yapıyor zemzem suyuyla
Herkes tencere dibin kara
Benimki senden kara
Kimi kıyının kendisi, kimi bekler kıyıda
Kimi diğerine bol, öbürü dar ona
Manalandır hayatı tamam ama
Sen, sen ol, derin manalar bulma
Hiç kimseye çıkıyor her sokak
İnsan makamının her yeri oynak
Erken çektik pimini kabul et
Elimizde patladı hayat
1956 İzmir doğumluyum.
Uzun yıllar otellerde üst düzey yöneticilik yaparken, bir anda kendi isteğimle işi gücü bırakıp, tazminattan ve dolgun maaşımdan vazgeçip İzmir`de bir sahil köyüne yerleştim.
Hayatımı hayatın elinden aldım.
Şimdi emekli maaşımla yaşıyorum.
Köyün duvarlarına resim yapıyor, sahili temizliyor, balığa çıkıyor, besteler yapıp, şarkılar yazıyorum. Çiçekler ve ağaçlar dikiyorum. Ekip biçiyorum.
Çok şey öğrendim.
Çok şeyin farkına vardım.
Bana da başka türlü öğretilmişti yaşamak.
Onca yıl kaybettiğim kendimi yeni buldum..
Dinginleştim, törpülendim, huzurluyum, mutluyum.
İlk kitabım
Küçükbahçe " Denizinin Son Kıyısı
Onu yaşadığım yere adadım
